Η νίκη των οπαδών του Brexit στο δημοψήφισμα έφερε ένα κύμα ενθουσιασμού σε ορισμενους κύκλους της Ρωσίας . Οι Βρετανοί φιλελεύθεροι επιτέλους θα πληρώσουν για τις επιθέσεις τους κατά της Ρωσίας. Τώρα κυβερνούν οι συντηρητικοί σε Λονδίνο και Μόσχα !
Ακόμα πιο πολύ ενθουσιασμό έφερε η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές στις ΗΠΑ . Ο «δικός μας» Τραμπ θα δείτε τι θα κάνει σε αυτούς τους Κλίντον , Ομπάμα και τους άλλους δημοκράτες …
Τη σκυτάλη των νικών των «αντισυστημικών» δυνάμεων πήραν οι ευρωσκεπτικιστές της ΕΕ. Σε τέσσερα κράτη , τον τελευταίο χρόνο , αναδείχτηκαν στις βουλευτικές εκλογές ως τρίτη δύναμη βρισκόμενοι σε θέση αναπνοής από τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα .
Το αυστριακό κόμμα της Ελευθερίας , τον Οκτώβριο του 2017 , μπήκε στον κυβερνητικό συνασπισμό . Ο ηγέτης του, ο Κριστιάν Στράχε, ανέλαβε τη θέση του αντικαγκελαρίου και υπουργού αθλητισμού .
Η «Αλτερνατίβα για τη Γερμανία» , έγινε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης . Τον περασμένο Μάρτιο η «Λέγκα» επίσης μπήκε στη κυβέρνηση της Ιταλίας , ο ηγέτης της Ματέο Σαλβίνι έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εσωτερικών ελέγχοντας ουσιαστικά όλο το μπλοκ του κατασταλτικού μηχανισμού του κράτους . Στη Γαλλία το «Εθνικό Μέτωπο» της Μαρίν Λεπέν , αν και ηττήθηκε , κέρδισε 8 θέσεις στην Εθνοσυνέλευση και συνεχίζει να έχει διακριτή θέση στη γαλλική πολιτική .
Οι οπαδοί τους στη Ρωσία θεωρούν ότι μπορούν να χαίρονται . Οι ευρωσκεπτικιστές και οι «συντηρητικοί» ταξιδεύουν ευχαρίστως στη Μόσχα , επισκεπτονται τη μη αναγνωρισμένη Κριμαία , απαιτούν την άρση των κυρώσεων , μετέχουν ως «καλοί» διεθνείς παρατηρητές στις εκλογές , εμφανίζονται τακτικά σε ρωσικά τηλεοπτικά δίκτυα μιλώντας υπέρ της Ρωσίας . Αυτοί ταρακουνούν την ΕΕ έσωθεν , διασπούν τη μονολιθική ενότητα των Βρυξελλών και αυτοπροτείνονται ως λομπίστες της Ρωσίας στο Ευρωκοινοβούλιο . Το Αυστριακό κόμμα της Ελευθερίας ,η ιταλική «Λέγκα» ήδη έχουν υπογράψει συμφωνία συνεργασίας με την «Ενωμένη Ρωσία» και η νεολαία της «Αλτερνατίβας για τη Γερμανία» συνεργάζεται με τη «Φρουρά νεολαίας»(??????? ???????), του κυβερνητικού κόμματος . Μάλιστα κορυφαία στελέχη του «Εθνικού Μετώπου» φέτος πήραν μέρος στις εκδηλώσεις για τη μέρα της νίκης , στη Μόσχα .
Ωστόσο εγείρεται το ερώτημα : Γιατί στις χώρες τους τα κόμματα αυτά προκαλούν την αποστροφή της πλειοψηφίας των ανθρώπων ; Τι γνωρίζουν για τους ευρωσκεπτικιστές και τους δεξιούς λαϊκιστές οι κάτοικοι της Ευρώπης που δεν γνωρίζουμε εμείς ; Και τι ρίσκα για τη Ρωσία έχει μια συνεργασία με τέτοιες δυνάμεις ;
Από την άρχή της διακυβέρνησης τους οι «αντισυστημικοί» Αγγλοσάξωνες πρόδωσαν τις ρωσικές προσδοκίες . Η κυβέρνηση της Τερέζας Μέι κατηγορεί τη Ρωσία για μια σειρά «εγκλημάτων» και προωθεί ένα πλέγμα «τιμωριών» . Ο πρόεδρος Τραμπ , από την πλευρά του ξεκίνησε από την τοποθέτηση σε θέσεις-κλειδιά των πιο αντιδραστικών στελεχών του . Αποτέλεσμα , η κυβέρνηση Τραμπ, που κάποιοι θεωρούσαν το φαβορί της Ρωσίας, σπάει κάθε ρεκόρ χυδαιότητας σε αντιρωσικές αποφάσεις . Το γεγονός ότι ο Τραμπ το κάνει ως συνέπεια της εσωτερικής αντιπαράθεσης δεν αποτελεί καθησυχαστικό στοιχείο , το αποτέλεσμα μετράει .
Ολόκληρη η μεταπολεμική ιστορία των ΗΠΑ είναι μια ατελείωτη σειρά πολέμων στην κούρσα του υπερκέρδους…
Φυσικά τεράστια προβλήματα αντιμετωπίζει και η ΕΕ η οποία έπαψε να υπηρετεί τους ανθρώπους και μετατράπηκε σε ένα « γραφειοκρατικό πτώμα» για το οποίο μίλησε ο πρόεδρος Πούτιν στην ομιλία του στη ρωσική Εθνοσυνέλευση το Φεβρουάριο 2018.
Φυσικά τα κυβερνητικά κόμματα στην Ευρώπη παρακάθισαν στην εξουσία και συχνά , όπως συνέβη με τους Ιταλούς , τους Γάλλους , τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες , έχουν εκτεθεί στα μάτια των συμπολιτών τους προδίδοντας τα ιδανικά της δικαιοσύνης και του κοινωνικού κράτους χάριν της παραμονής τους στην εξουσία . Και αυτό σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται βαθιές τομές αλλά ίσως όχι διάλυση .
Τι προτείνουν οι ευρωσκεπτικιστές και λαϊκιστές ;
Η πρώτη απόφαση του ιταλού υπουργού Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι ήταν η απαγόρευση ελλιμενισμού του καραβιού με τους πρόσφυγες . Δεύτερη απόφαση ήταν η απογραφή όλων των τσιγγάνων με στόχο την απέλαση εκείνων που δεν έχουν ιταλική υπηκοότητα . Το σύνθημα του Σαλβινι είναι : Η Ιταλία πάνω από όλα !
Να πως αντέδρασε ο πρώην πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι σε αυτές τις επιλογές: Χτες οι πρόσφυγες , σήμερα οι τσιγγάνοι αύριο θα πυροβολούν τους πάντες . Πόσο μάλλον που η Ιταλία έζησε παλιότερα μιά τέτοια περίοδο …
Όλους τους δεξιούς λαϊκιστές τους ενώνει η ιδεολογία του μίσους σε σχέση με τους πρόσφυγες τους εμιγκρέδες, τους μουσουλμάνους , τους ενώνει ο ρατσισμός και ο σωβινισμός η τάση στη βία η θέληση να γκρεμίσουν το υπάρχον πολιτικό σύστημα και να διώξουν από την εξουσία τα κεντρώα κόμματα . Οι ρίζες των κομμάτων αυτών συχνά ξεκινούν και συνδέονται με εθνικές οργανώσεις που συμμάχησαν και συνεργάστηκαν με το τρίτο Ράιχ . Στη Γερμανία και την Ιταλία η αποφασιστοποίηση δεν έγινε μέχρι τέλους , οι φασίστες της Ευρώπης μετά τον πόλεμο χρησιμοποιήθηκαν από την Ουάσιγκτον ενάντια στις δυνάμεις της Αριστεράς , των συνδικαλιστικών οργανώσεων αλλά και για τη διενέργεια τρομοκρατικών επιθέσεων με ξένα χέρια και σημαίες ( Δες την επιχείρηση «Γκλάντιο»).
Τα στελέχη του «Εθνικού Μετώπου» που ήρθαν στις 9 Μαΐου στη Μόσχα , τί ήρθαν άραγε να τιμήσουν την ημέρα της νίκης; Στελέχη του στενού κύκλου της Λεπέν πάνε και γιορτάζουν τα γενέθλια του Χίτλερ που μεταξύ τους τον αποκαλούν χαϊδευτικά «θειούλη», χρησιμοποιούν τα ναζιστικά σύμβολα και τον τρόπο χαιρετισμού . Αυτές και άλλες « παραδόσεις» αλλά και επικίνδυνες και σκοτεινές σχέσεις του «Εθνικού Μετώπου» καταγράφονται στην έρευνα των δημοσιογράφων , Μαρίν Τιουρκί και Ματιά Ντεστάλ , στο βιβλίο : “ Marine est au courant de tout…” ( Η Μαρίν γνωρίζει τα πάντα …).
Σήμερα το πιο προσφιλές θέμα για τους ακροδεξιούς είναι οι πρόσφυγες και οι εμιγκρέδες. Αν δεν υπήρχαν αυτοί θα έπρεπε να τους επινοήσουν . Οι πρόσφυγες για τους ακροδεξιούς δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η δυνατότητα να αναρριχηθούν στην εξουσία . Όπως πάντα στην ιστορία , οι ακροδεξιοί στοχοποιούν κάποιον ως φταίχτη για να αρχίσουν πάνω σε αυτόν να …προπονούνται .
Η κριτική για την αποδοχή των προσφύγων είναι το βασικό εργαλείο των ακροδεξιών ενάντια στις κυβερνήσεις των κεντρώων, αν και στην ίδια τη Γερμανία το πρόβλημα έχει μειωθεί . Το 2016 , όταν η κριτική είχε μειωθεί , δεν ήταν όπως στις μέρες μας , η γερμανική κυβέρνηση ικανοποίησε μόνο το 57% των αιτήσεων Σύρων που ξέφευγαν από τον πόλεμο , το 20% των Αφγανών και μόλις το 2% των Πακιστανών . Για τον πληθυσμό της Γερμανίας τα νούμερα αυτά είναι μηδαμινά .
Ο ηγέτης του πιο δεξιού κόμματος της συγκυβέρνησης , ο Χορστ Ζεεχόφερ , στις αρχές του χρόνου επέμενε να υπάρχει οροφή έως 200.000 πρόσφυγες το 2018 . Ωστόσο τώρα απαιτεί μείωση του αριθμού γιατί πρέπει να δείξει στους ψηφοφόρους στις ερχόμενες εκλογές , πως «αντιπαλεύει» τις Βρυξέλλες .
Τους Βαυαρούς συντηρητικούς έσπευσε να στηρίξει ο καγκελάριος της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς και παρακάμπτοντας την Μέρκελ πήγε και συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό της Βαυαρίας Μάρκους Ζέντερ . Στη συνέχεια ο Κουρτς πρότεινε τη δημιουργία «άξονα εθελοντών» μαζί με την Ιταλία για την πάλη κατά των παράνομων προσφύγων . Μήπως αυτό σημαίνει ένα καινούργιο άξονα , αυστρογερμανοιταλικό , ανάλογο με εκείνον στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ;
Όμως ποιο είναι το ενδιαφέρον στοιχείο ; Παρά την αντιπροσφυγική τους υστερία , κανένα από τα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη δεν παίρνει θέση ενάντια στις πραγματικές αιτίες έλευσης των προσφύγων , τις αμερικανικές επιδρομές στην Εγγύς Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική . Απλά οι ακροδεξιοί δεν είναι ενάντια στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ . Αντίθετα, τάσσονται υπέρ μιας πιο επιθετικής Αμερικής που θα πρέπει να τσακίσει τους κεντρώους . Η επιθετικότητα και η βία αποτελούν το βασικό εργαλείο λύσης των προβλημάτων σε όλους τους καιρούς σε όλες τις χώρες . Και οι μέθοδοι βίας θα διευρύνονται όσο οι πολίτες συνηθίζουν στις νέες μεθόδους διακυβέρνησης .
Μαζί με τον Τραμπ ενάντια στην ενιαία Ευρώπη ;
Στις αρχές Ιουνίου ο νέος αμερικανός πρέσβης στη Γερμανία Ρίτσαρντ Γκρένελ στήριξε ανοικτά τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις . «Θέλω ξεκάθαρα να εμπνεύσω τους συντηρητικούς σε όλη την Ευρώπη» , δήλωσε στην αγγλόφωνη έκδοση του ακροδεξιού πόρταλ Breibart News ,του οποίου δημιουργός είναι ο ιδεολόγος των «εναλλακτικών δεξιών» στις ΗΠΑ Στίβεν Μπάνον , που μόλις εκδιώχθηκε από το Λευκό Οίκο , μετακόμισε και ζει στην Ιταλία έχοντας ρόλο συντονιστή των ακροδεξιών της Ευρώπης .
«Ας σας αποκαλούν ρατσιστές , ξενοφοβικούς … Πάρτε το αυτό ως σημείο τιμής» έλεγε μιλώντας στο εθνικό συνέδριο του γαλλικού Εθνικού Μετώπου , το Μάρτιο στην πόλη Λίλλη.
Οι ευρωσκεπτικιστές και οι συντηρητικοί , μαζί με τον Τραμπ, θέλουν να τσακίσουν το σύστημα και να αποξηράνουν το βάλτο . Η κυβέρνηση Τραμπ δουλεύει για τη διάλυση της Ευρώπης . Δυνατή Ευρώπη δεν χρειάζεται στον Τραμπ . Αυτή τη μεγάλη οικονομία και την ασήκωτη γραφειοκρατική μηχανή ακόμα και η Αμερική δεν μπορεί να την ταρακουνήσει . Άρα πρέπει να τη διαμελίσουν και μετά μια-μια να κατασπαράξουν τις χώρες , αυτό αποτελεί περίφημο σχέδιο του Τραμπ στη μάχη με τους ανταγωνιστές του .
Και τι θέλουν να οικοδομήσουν ως εναλλακτική λύση ; «Ευρώπη των εθνών» όπως τη δεκαετία του 1930 ; Μια Ευρώπη εθνικιστικών κρατών με ατέλειωτα εδαφικά προβλήματα και απαιτήσεις του ενός έναντι του άλλου ; Μια Ευρώπη που ξεκίνησε δυο παγκόσμιους πολέμους και προσέλκυσε σε αυτούς τη Ρωσία που είχε τεράστιες απώλειες ;
Επιπτώσεις σε Ευρώπη και Ρωσία
Στη Ρωσία πολύ λίγοι τα γνωρίζουν αυτά . Ωστόσο , στην Ευρώπη δεν αποτελεί κανένα μυστικό το ποιόν και οι πραγματικές «αξίες» των ακροδεξιών . Γί αυτό η μεγάλη πλειοψηφία τους απορρίπτει.
Οι ρωσικές επαφές με τους ευρωπαίους ακροδεξιούς έγιναν κάτω από την ανάγκη να «δείξουν ότι η Ρωσία δεν είναι απομονωμένη» και ότι «οι άλλοι δεν θέλουν να έχουν διάλογο μαζί μας…» . Αλλα η επαφή μαζί τους βάζει ένα τεράστιο λεκέ στο κύρος της χώρας,την οδηγεί σε μεγαλύτερη απομόνωση . Τώρα κάποιοι λένε « ότι οι ακροδεξιοί δεν είναι πλέον μικρή δύναμη , έρχονται σταδιακά στην εξουσία» . Ναι , έτσι είναι αλλά αυτό δεν είναι αιτία για χαρά αλλά για ανησυχία . Και όχι για στήριξη τους, αλλά για αντιπαράθεση μαζί τους . Ο πρόεδρος Πούτιν ποτέ δεν είπε ότι η Ρωσία πρέπει να συνεργαστεί με φορείς της ιδεολογίας μίσους και βίας .
Οι ευρωπαίοι ακροδεξιοί στη σχέση τους με τη Ρωσία έχουν μόνο κέρδος . Νομιμοποιούνται όχι μόνο στη συνείδηση μέσα στη Ρωσία αλλά και στη διεθνή σκηνή . Το να πουν κάποια καλά λόγια για τη Ρωσία δεν κοστίζει τίποτα , αντιθετα αυτοί παίρνουν δωρεάν χρόνο να διαφημίζονται στα ρωσικά τηλεοπτικά κανάλια .
Χρειάζεται άραγε να πούμε ότι για μια πολυεθνική , πολυθρησκευτική χώρα όπως είναι η Ρωσία , κάθε προσπάθεια επαφών με εθνικιστικές επιδιώξεις ακροδεξιού χαρακτήρα αποτελούν μια απ?ευθειας οδό προς τη διάλυση ;
Οι ευρωπαίοι ακροδεξιοί αντιτίθενται στους δικούς τους φιλελεύθερους μόνο σε επίπεδο τακτικής. Στην ουσία αυτοί λύνουν τα ίδια προβλήματα του κεφαλαίου μόνο με πιο ριζοσπαστικές μεθόδους . Οι ευρωπαίοι ακροδεξιοί αποτελούν τις πιο φίλο αμερικανικές , φιλοΝΑΤΟικες δυνάμεις έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τα πιο ριζοσπαστικά εργαλεία .
Λάθος επιλογή
Ο κόσμος δεν είναι ένας μονόδρομος. Εκτός από τους φιλελεύθερους και τους συντηρητικούς υπάρχει πλειάδα άλλων δρόμων . Δεν υπάρχει λόγος να παγιδευτεί κανείς σε λαθεμένες επιλογές . Παρά τα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σημερινά κόμματα εξουσίας στην Ευρώπη, εντούτοις δεν πρόκειται να εξαφανιστούν . Είναι πολύ δύσκολο η Ρωσία να δουλεύει μαζί τους αλλά είναι αναγκαίο . Πράγματι , η Γερμανία με τη μορφή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης δεν ήταν φιλική έναντι της Σοβιετικής Ένωσης , αλλά το τρίτο Ράιχ επέδειξε ποιοτικά τελείως διαφορετικό επίπεδο εχθρικότητας .
Η δουλειά με τα κόμματα εξουσίας φέρνει ήδη αποτελέσματα . Στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Πετρούπολης , ο πρόεδρος Μακρόν πρότεινε άμιλλα με τη Γερμανία για το ποιος θα κάνει περισσότερες επενδύσεις στη Ρωσία , όπως είχε πει μια βδομάδα πριν η Μέρκελ στη συνάντηση της με τον πρόεδρο Πούτιν .
Η συνειδητοποίηση της ζημιάς που κάνουν οι κυρώσεις βρίσκει όλο και περισσότερους οπαδούς στους πολιτικούς κύκλους της Ευρώπης . Στις κοινωνίες υπερέχουν οι διαθέσεις εποικοδομητικών σχέσεων .
Η Ρωσία αποτελεί παράδειγμα του πιο πετυχημένου κράτους στον κόσμο όπου χριστιανοί και μουσουλμάνοι επι αιώνες ζουν και αναπτύσσονται αρμονικά . Μια εμπειρία που θα ήταν ωφέλιμο να την πάρουν οι ευρωπαίοι . Οι οποίοι θα πρέπει να πάρουν και την εμπειρία στην υποδοχή των προσφύγων . Όταν την Άνοιξη του 2014 στην Ουκρανία ξεκίνησαν στρατιωτικές επιχειρήσεις ενάντια στους κατοίκους του Ντονμπάς η Ρωσία στη διάρκεια μερικών μηνών δέχτηκε πάνω από 1,5 εκ.πρόσφυγες. Στην υποδοχή συμμετείχαν όλες σχεδόν οι περιφέρειες της χώρας .
Τέλος , η Ρωσία έχει και τις αξίες της για τις οποίες σήμερα λέγονται πολλά . Είναι μια πολυεθνική χώρα διάδοχος της χώρας που κέρδισε τον πόλεμο κατά του φασισμού , όπου η μέρα της Νίκης είναι η κεντρική γιορτή που συνενώνει , όπου στη διάρκεια της πορείας του «Αθάνατου Συντάγματος» ξεχύνονται στο δρόμο πάνω από 10 εκ. άνθρωποι . Μια τέτοια χώρα εκ προοιμίου δεν μπορεί να κάνει συνασπισμούς με τους σύγχρονους απογόνους του ηττημένου Ράιχ και των προπαγανδιστών του μίσους …
Βερονίκα Κρασενίνικοβα , μέλος της Επιτροπής Κοινωνικών θεμάτων της Ρωσίας, Υποδιευθύντρια Επιτροπής Ανάπτυξης της Λαϊκής Διπλωματίας
